|  print

Method for the derivation of a Human Limit Value for Brominated DiphenylEther-47
[ Afleiding van de toelaatbare dagelijkse inname van de Broom DiphenylEther-47 ]
 
Bokkers BGH, van Eijkeren JCH, Zeilmaker MJ

72 p in English   2011
RIVM letter report 320100006
download pdf (589Kb)  

Toon Nederlands

English Abstract
The Human Limit Value (HLV) is defined as the life-long daily human intake of a chemical contaminant which does not result in adverse health effects. The HLV is often based on the extrapolation of animal toxicity to man. With regard to interspecies differences in kinetics a default value of 4 is usually applied in deriving a HLV. However, as shown for the persistent organic pollutant (POP) 2,3,7,8- TetraChloroDibenzo-p-Dioxin (TCDD), the application of this default factor leads to a HLV which does not protect humans against TCDD toxicity. Even more, as TCDD indicates, interspecies differences in POP kinetics may exceed the default factor manifold. POP kinetics therefore should explicitly be incorporated in the extrapolation of animal toxicity of POPs to man. This principle was applied on tetraBromoDiphenylEther-47 (BDE-47). Neurodevelopmental toxicity and thyroid toxicity were identified as the critical endpoints for animal toxicity of BDE-47. Taking the uncertainty in the derivation of the HLV into account, a provisional HLV of 7 ng/kg bw/day is proposed in order to prevent (any) adverse effects of BDE-47 exposure in the human population.

 

RIVM - Bilthoven - the Netherlands - www.rivm.nl

Display English

Rapport in het kort
De Toelaatbare Dagelijkse Inname (TDI) is de inname van een stof waarbij, bij levenslange blootstelling, geen nadelige effecten op de gezondheid verwacht mag worden. De afleiding van de TDI is vaak gebaseerd op de extrapolatie van bij proefdieren waargenomen toxiciteit naar de mens. Deze extrapolatie bestaat uit correcties voor verschillen in toxicokinetiek (opname, verdeling, uitscheiding) en toxicodynamie (toxisch werkingsmechanisme) tussen proefdieren en de mens Hierbij wordt er standaard vanuit gegaan dat verschillen in toxicokinetiek tussen mens en proefdier niet meer dan een factor 4 bedragen. De afleiding van de TDI voor de dioxine 2,3,7,8-TetraChloroDibenzo-p-Dioxine (TCDD) laat echter zien dat het toepassen van deze factor tot een TDI leidt die de gezondheid onvoldoende beschermt. De belangrijkste reden hiervoor is dat verschillen in de toxicokinetiek van TCDD tussen proefdier en mens veel groter zijn dan de genoemde standaardfactor. De toxicokinetiek van Persistente Organische Milieuverontreinigingen als TCDD, maar ook PolyBroom DiphenylEthers en Perfluorverbindingen, moet daarom expliciet in de afleiding van de TDI opgenomen worden. In navolging van TCDD is dit principe op tetrabroom BDE- 47 toegepast. Voor BDE-47 bleken de ontwikkeling van het centraal zenuwstelsel uitmondend in verstoorde gedragsontwikkeling en een verstoorde schildklierfunctie de gevoeligste vormen van diertoxiciteit. Wanneer met de onzekerheid bij het afleiden van de TDI rekening gehouden wordt kan op basis van deze effecten een voorlopige TDI van 7 ng/kg bw/day berekend worden.

 

RIVM - Bilthoven - Nederland - www.rivm.nl
Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu RIVM
( 2011-05-02 )