English Abstract Both the scientific aspects of the Global Warming
Potential concept (GWP) and its use in climate policy are analysed and
discussed in this document. GWPs are indexed numbers to allow assessment of
the relative contribution of emissions of long-living greenhouse gases to
the enhancement of the greenhouse effect. The concept can therefore be used
by policy-makers to assess the effectiveness of climate policy and to
evaluate different policy options in the process of decision-making. The
point to be made here is that differences in calculation methods,
uncertainties in the spectral data, the choice of a particular time-horizon
and the range of GWP values which depend on the emission scenario (all
influencing the GWP of a specific gas) should not seriously hamper the
development of climate policy because of the dominant contribution of CO2 to
the enhancement of the greenhouse effect. The relative contribution of CO2
in the total radiative forcing, calculated for a time horizon of 100 years,
is currently more than 60%, also taking the contribution of CFCs, CH4 and
N2O into account. This contribution of CO2 is in the least expected to
remain so, however, will likely increase during the next century, a
conclusion that may facilitate the decision-making in climate change policy
giving priority to CO2 as the most important greenhouse
gas.
Rapport in het kort
Global Warming Potentials (GWP's) zijn dimensieloze
getallen waarmee de relatieve bijdrage van emissies van lang-levende
broeikasgassen aan de versterking van het broeikaseffect kan worden
beoordeeld. Zowel de wetenschappelijke aspecten van het Global Warming
Potential concept (GWP) als het gebruik van dit concept in klimaatbeleid
worden geanalyseerd en becommentarieerd. Dit concept kan worden gebruikt
door beleidsmakers om de effectiviteit van klimaatbeleid te beoordelen en
als een hulpmiddel om verschillende beleidsopties te evalueren. Er wordt
gesteld dat verschillende factoren die de GWP van een gas beinvloeden:
verschillen in berekeningsmethoden, onzekerheden in spectrale gegevens, de
keuze van een specifieke tijdshorizon en een range van GWP-waarden die
bepaald wordt door de gebruikte emissiescenarios, de ontwikkeling van
klimaatbeleid niet hoeven te verhinderen vanwege de overheersende bijdrage
van CO2 aan de versterking van het broeikaseffect. Resultaten van
berekeningen voor een aantal scenarios laten zien dat de relatieve bijdrage
van CO2 aan de versterking van het broeikaseffect (die nu meer dan 60% is)
voor die scenario's gedurende de volgende eeuw op zijn minst op dat niveau
blijft maar in de meeste gevallen stijgt. Dit vergemakkelijkt het
besluitvormingsproces in klimaatbeleid door prioriteit te geven aan CO2 als
belangrijkste broeikasgas.
