English Abstract Within the context of the Kyoto Protocol insight into
industrial energy savings and the influence of policy instruments is
desirable, both for the past and the future. By virtue of its legal central
policy analysis function, the RIVM is currently developing an energy-saving
model for industrial firms, called MEI-Energy (Model for Effectiveness of
Policy Instruments for the Energy-Saving in Industry). The outline of this
model was based on the results of an RIVM exploratory study on three
existing energy-saving computer models, determinants of energy use and
empirical data. This report discusses the structure of the research model.
The model structure is discussed here. The model describes the investment
behaviour of firms within an industrial sector towards energy-saving
techniques. Industrial firms are spurred on to invest in such techniques by
several factors, based on the following four categories: technical
energy-saving measures (e.g. complexity, investment costs); the industrial
sector (e.g. innovation efforts, willingness to invest); social
surroundings (e.g. social pressure, activity of environmental interest
groups); policy instruments and policy environment (e.g. levies,
subsidies, voluntary agreements, enforcement). Guided strongly by these
factors, firms decide whether they will or will not implement an
energy-saving technique. A diffusion curve can be constructed per technique
on the basis of two types of decision-making: (1) an economic-rational
decision based on quantitative criteria such as energy prices, depreciation
terms of techniques, investment costs etc.; (2) a 'softer' decision-making
process in which such factors as attitude of the sector towards the
environment and the pressure exerted by policy instruments play an important
role (the so-called 'driving forces'). The model calculates the diffusion
curve per technique per sector. The diffusion curves of all techniques are
aggregated to compute the total energy saving of a sector. Since policy
instruments are central to the model, the Centre of Clean Technology and
Environmental Policy (University of Twente) has been asked to review the
model. The results of the review and translated comments on the model are
included here.
Rapport in het kort
Het rapport beschrijft het rekenkundig onderzoeksmodel
'Model Effectiviteit Instrumenten Energiebesparing Industrie (MEI-Energie)'.
Dit model brengt de energiebesparing door industriele sectoren, aan de hand
van het maatregelbestand ICARUS, in het verleden en in de toekomst in kaart
en vormt een resultaat van het ontwikkelingstraject binnen het RIVM waarbij
kennisontwikkeling over energiegebruik en -besparing centraal staat. Het
model tracht zoveel mogelijk recht te doen aan de besluitvormingsprocessen
van industriele bedrijven binnen een sector om al dan niet te investeren in
een energiebesparende techniek. Hierop zijn verschillende factoren van
invloed zoals kenmerken van de techniek, de industriele sector, de
maatschappelijke omgeving en het beleid. Dit rapport beschrijft de
structuur van het MEI-Energie, waarbij met name aandacht wordt besteed aan
de positie van beleidsinstrumenten in het model. Ook worden de resultaten
van een review van het model, uitgevoerd door het Centrum voor Schone
Technologie en Milieubeleid, gepresenteerd. Tot slot wordt aangegeven op
welke punten het modelconcept hierop is aangepast.
