Samenvatting

In dit rapport wordt het technisch functioneren van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) in 1994 geevalueerd. Tevens wordt de beschikbaarheid van meetwaarden beschouwd mede in relatie tot wettelijke eisen (AMvB's) zoals die voor een aantal componenten zijn geformuleerd. Het gemiddeld bruto component rendement, een maat voor de beschikbaarheid van meetwaarden, bedroeg voor de automatische opstellingen voor gasvormige componenten (NH3, CO, NOx, O3, SO2) 95,5%, voor fijn stof 90,0% en voor de meteorologische grootheden (windrichting en windsnelheid) 95,7%. Het gemiddeld bruto component rendement voor de semi-automatische opstellingen (zwarte rook, verzurende aerosolen, metalen in aerososlvorm) bedroeg 90,4% en voor de opstellingen voor de monsterneming van de chemische samenstelling van de neerslag 86,8%. Hiermee heeft het meetnet in 1994 met de automatische opstellingen een vergelijkbaar rendement behaald als in vorige jaren. De verdere invoering van structurele validatieprocedures heeft weliswaar geleid tot een daling in het rendement van de semi-automatische opstellingen, maar dit is voor een belangrijk deel toe te schrijven aan de geflatteerde rendementen in vorige jaren door kwalitatief mindere procedures. De toetsing van de beschikbaarheid van meetwaarden aan de wettelijke kwantitatieve eisen leverde de volgende aantallen AMvB ongeldige stations op: 1 voor de meting van koolstofmonoxide (6%), 10 voor stikstofdioxide (24%), 4 voor zwaveldioxide (11%), 4 voor de monsterneming van lood (100%) en 7 voor de monsterneming van zwarte rook (54%).