English Abstract This report describes methods to select an optimal set
of measures to reach specified environmental goals. The described
applications concern goals related to atmospheric deposition of acidifying
and eutrophying substances. Optimisation is used to search for an optimal
spatial allocation of emissions for those substances, or to search for an
optimal combination of technical measures to reduce emissions. The goal of
the optimisation is to minimize the necessary reductions of emissions or to
minimise the corresponding costs. The relationships between emission and
resulting deposition are modeled using source-receptor matrices that have
deen derived from atmosferic transport models. A number of examples is
presented of optimising spatial emission patterns, with minimisation of the
necessary reduction of emission as the goal for optimisation. In this
report emphasis lies on the methodology used. The presented cases, that
have been reported in detail elsewhere, serve as examples of the results
that may be obtained.
Rapport in het kort
In dit rapport worden methoden beschreven om een
optimale keuze te kunnen maken uit alternatieve technische en ruimtelijke
ordenings maatregelen om gestelde milieu-doelstellingen te bereiken.
Ingegaan wordt op de methodiek die is ontwikkeld voor doelstellingen met
betrekking tot atmosferische depositie van verzurende en vermestende
stoffen. De optimalisatiemethode wordt gebruikt om te zoeken naar een
optimale ruimtelijke verdeling van de emissies van die stoffen, of om te
zoeken naar een optimale combinatie van emissiereducerende maatregelen. Het
doel van deze optimalisatie is om de benodigde emissiereducties of de
daarmee gepaard gaande kosten te minimaliseren. Voor de relatie tussen de
emissie en depositie van verzurende en vermestende stoffen wordt gebruik
gemaakt van source-receptor matrices die zijn berekend met behulp van
atmosferische transportmodellen. Van het zoeken naar optimale ruimtelijke
emissie-verdelingen worden een aantal voorbeelden uitgewerkt waarbij
minimalisatie van de benodigde emissiereductie als criterium wordt
gehanteerd. In dit rapport wordt vooral op de methodische kant van deze
benadering ingegaan, terwijl de (elders gerapporteerde) uitgevoerde
berekeningen hier als voorbeeld dienen.
