English Abstract Two different mitigation scenarios for stabilising
carbon dioxide concentration at 450 ppmv by 2100 have been developed,
founded on the recently developed IPCC-SRES B1 baseline scenario. In both,
a global uniform carbon tax was used to induce a variety of mitigation
measures - assuming the presence of an international mechanism for
cost-efficient implementation of measures (for instance emission trading or
the Clean Development Mechanism). The two scenarios differ in the timing of
mitigation action (early action versus delayed response). Analysis of the
scenarios has led to the following findings. First, stabilisation at a
carbon dioxide concentration of 450 ppmv is technically feasible (requiring
a 40% reduction of cumulative emissions between 2000 and 2100 compared to
the baseline). Second, in the first quarter/second quarter of this century
most of the reduction will come from energy efficiency and fuel-switching
options, while the introduction of carbon-free supply options will later
account for the bulk of the required reductions. Third, postponing measures
foregoes the benefits of learning-by-doing, and, as a result, early-action
seems to be a more attractive strategy for stabilisation at 450 ppmv than
delayed response (about 30% lower cumulative investments between 2000 and
2100). Fourth, the most difficult period for the mitigation scenarios is
the 2010-2040 period (exact timing depends on early action or delayed
response), when 'bending the curve' towards a lower carbon emission system
will have to be initiated. Finally, the real obstacles for implementing
mitigation policies are related to (the large differences in) costs and
benefits for individual countries and sectors. Hence, we believe that much
political ingenuity will be required to find a method for fair burden
sharing.
Rapport in het kort
Dit rapport beschrijft twee beleidsscenario's gericht
op het stabiliseren van de koolstof dioxide concentratie op 450 ppmv in
2100. Beide scenario's zijn ontwikkeld met behulp van het TIMER model en
zijn afgeleid van het recent door het Intergovernmental Panel on Climate
Change (IPCC) ontwikkelde B1 emissie scenario. In beide scenario's wordt in
het model een mondiale, uniforme belasting gebruikt om hiermee een scala aan
verschillende reductie maatregelen te induceren - waarbij ervan uit wordt
gegaan dat een internationaal mechanisme bestaat voor kosten effectieve
implementatie van maatregelen (met name emissie handel of het Clean
Development Mechanism). De twee scenario's verschillen wat betreft het
moment dat actie wordt ondernomen ('Early Action' of 'Delayed Response').
Analyse van de scenario's leidt tot de volgende conclusies. Ten eerste,
tonen de scenario's aan dat stabilisatie van de koolstof dioxide
concentratie op een niveau van 450 ppmv technisch mogelijk is (wereldwijd
vereist dit een reductie van 40% van de emissies tussen 2000 en 2100 ten
opzichte van de B1 baseline). Ten tweede, zal in het eerste en tweede kwart
van de 21ste eeuw het grootste deel van deze reducties komen van verbeterde
energie-efficiency en substitutie tussen fossiele brandstoffen; daarentegen
zal versnelde introductie van hernieuwbare energie het grootste deel van de
emissie reducties na 2050 voor zijn rekening nemen. Ten derde, leidt
uitstel van maatregelen tot een vertraagde ontwikkeling van schone
technologie (door het missen van 'learning-by-doing'), waardoor het
'Early-Action' scenario een aantrekkelijkere strategie lijkt dan het
'Delayed-Response' scenario (de eerste vereist 30% minder cumulatieve
investeringen tussen 2000 en 2100). Ten vierde, lijkt in beide scenario's
de moeilijkste periode te liggen tussen 2010 en 2040, wanneer de emissie
trend daadwerkelijk moet worden afgebogen (het exacte tijdstip hangt
natuurlijk af van het tijdstip van actie). Tenslotte blijkt uit de
resultaten dat de echte obstakels voor het implementeren van
beleidsmaatregelen de (grote verschillen in) kosten en voordelen voor
individuele landen en sectoren zijn. Wij geloven daarom dat er behoefte is
aan verdere uitwerking van methodes voor
lasten-verdeling.
