English Abstract A method is presented for a comparative analysis of
species put at risk by chemical contaminants. This comparative
risk-analysis was carried out setting off the sensitivity of fifteen
taxonomic groups of aquatic organisms against concentrations of two
anilines, seven pesticides and the metal mercury in Dutch surface waters.
Arthropods such as malacostracans and phyllopodans are most at risk because
of concentration levels of the pesticides malathion and parathion in local
waters. A comparative risk-analysis for other relevant species and
compounds can be obtained in combining further literature searches with
modelling techniques.
Rapport in het kort
Een methodiek wordt gepresenteerd voor een
vergelijkende risico-analyse van soorten onder druk van chemische stoffen.
Deze vergelijkende risico-analyse werd uitgevoerd door voor twee anilines,
zeven bestrijdingsmiddelen en het metaal kwik de gevoeligheid van vijftien
taxonomische groepen van aquatische organismen af te zetten tegen gemeten
concentraties in het Nederlandse oppervlaktewater. Waarden voor de
gevoeligheid zijn afkomstig uit de literatuur of zijn geschat met behulp van
in voorgaand onderzoek ontwikkelde statistische modellen. De bestudeerde
taxonomische klassen zijn: bacterien, groenalgen, blauwalgen, lelies,
poliepen, ciliaten, echte flagellaten, bloedzuigers, slakken, platwormen,
insecten, kieuwpootkreeften, hogere kreeftachtigen, vissen en amfibieen. De
beperkte set blootstellingsconcentraties van stoffen in Nederlandse
oppervlaktewateren die in deze studie is gebruikt geeft aan dat over het
algemeen waterorganismen in beperkte mate onder druk staan van deze stoffen.
Voor enkele van de bestrijdingsmiddelen is het risico voor met name
arthropoden echter groot te noemen. Parathion en malathion veroorzaken de
grootste milieubelasting. Hoge concentraties zoals gemeten in wateren in
het Westland, zijn een groot risico bij de voor deze stoffen zeer gevoelige
kieuwpootkreeften (zoals watervlooien) en insectelarven. Vissen en hogere
kreeftachtigen staan ook onder druk van deze stoffen, maar in mindere mate.
Concentraties van dimethoaat en dieldrin leiden tot een groot risico voor
hogere kreeftachtigen respectievelijk kieuwpootkreeften. Door verdere
literatuurrecherche te combineren met technieken die de gevoeligheid van
soorten modelleren, kan de vergelijkende risico-analyse worden uitgebreid
tot een completere set van relevante soortgroepen en
stoffen.
