English Abstract This report contains the model documentation and user
instructions of the FAIR model (Framework to Assess International Regimes
for differentiation of commitments). FAIR is an interactive - scanner-type
- computer model to quantitatively explore a range of alternative climate
policy options for international differentiation of future commitments and
link these to targets for global climate protection. The model includes
three different approaches for evaluating international commitment regimes:
1)Increasing participation: in this mode the number of parties involved and
their level of commitment gradually increase according to participation and
differentiation rules, such as per- capita income, per capita emissions, or
contribution to global warming.2) Convergence: in this mode all parties
participate in the burden-sharing regime, with emission rights converging to
equal per capita levels over time. 3) Triptych: different burden sharing
rules are applied for different sectors (e.g. convergence of per capita
emissions in the domestic sector, efficiency and de-carbonisation targets
for the industry sector and the power generation sector). The first two
modes are representatives of top-down methodologies, so from global emission
ceilings to regional emission budgets, whereas the triptych approach is more
bottom-up in character, although it can be combined with specific emission
targets (as illustrated in the case of the EU). In order to construct and
evaluate global emission profiles, the FAIR model also has the mode:
Scenario construction. In this mode the impacts in terms of the main
climate indicators can be scanned of a constructed or well-defined global
emissions profile.
Rapport in het kort
FAIR (Framework to Assess International Regimes for
differentiation of commitments) is een interactief computer model voor het
(kwantitatief) verkennen van verschillende beleidsopties voor internationale
lastenverdeling voor het internationale klimaatbeleid, gekoppeld aan
doelstellingen voor bescherming van het klimaat. De huidige versie van FAIR
bevat drie verschillende benaderingen voor internationale
lastenverdeling-regimes: 1) Increasing participation (toenemende
participatie): in deze benadering neemt het aantal landen en hun
inspanningsniveau geleidelijk toe op basis van regels en criteria voor zowel
deelname als bijdrage (bijvoorbeeld op basis van hoofdelijk inkomen,
hoofdelijke emissies of bijdrage aan temperatuurstijging (Braziliaans
voorstel); 2)Convergentie: in deze benadering nemen alle partijen direct
deel aan een emissierechtenregime, waarbij de toegestane emissieruimte in de
tijd convergeert van het bestaande naar een gelijk hoofdelijk niveau;
3)Triptych (triptiek): De methode is gebaseerd op gedifferentieerde
doelstellingen voor verschillene sectoren: energie-efficientie en
de-carbonisatiedoelstellingen voor de electriciteits- en internationaal
georienteerde zware industriele sectoren en internationale convergentie in
per capita emissieruimte voor de binnenlandse sectoren. De eerste twee
modes zijn top-down methodologen, en de triptych methode is een bottom-up
methode. FAIR bevat ook een optie om eigen emissie scenario's te
ontwikkelen, alsmede de klimaatseffecten hiervan te evalueren (scenario
constructie).
