English Abstract This report evaluates the environmental effectiveness
and economic efficiency of the Kyoto Protocol as agreed at the resumed
session of COP 6 in July 2001 in Bonn. We break the COP 6 process down into
three major steps: the pre-COP 6 version of the Kyoto Protocol, the US
withdrawal and the Bonn Agreement. The evaluation shows that the Bonn
Agreement leads to a reduction of 130 MtC, compared to the 755 MtC in the
pre-COP 6 version of the Kyoto Protocol. Annex I emissions without the US
will come out just below the 1990 level. The US withdrawal has by far the
greatest impact in reducing the environmental effectiveness of the Kyoto
Protocol. Compared to the US non-participation, the Bonn decisions on sinks
may be considered an acceptable price to get a political agreement. We
further conclude that hot air becomes increasingly dominant and may threaten
the viability of the Kyoto Mechanisms. As prices are pushed downwards and
even approach zero, it would be in the seller's interest (FSU) to exercise
market power. We examine market power through volume and price controls and
find that banking 50 per cent of FSU hot air improves the environmental
effectiveness and generates positive financial benefits for both the FSU and
the non-Annex I countries. A voluntary EU target of 50 per cent domestic
action would wipe out any emissions market potential and should not be
considered without curtailing permit supply. Ultimately, the most promising
strategy to enhance the Kyoto Protocol is to seek options for US re-entry.
Although the Bonn Agreement leaves the door open for US re-entry, this is
largely determined by the domestic political
environment.
Rapport in het kort
Deze rapportage evalueert de milieu-effectiviteit en de
kosten van het onlangs in Bonn bereikte akkoord over het Kyoto Protocol. De
evaluatie onderscheidt drie belangrijke fasen in het onderhandelingsproces:
de pre-COP 6 versie van het Protocol, het terugtrekken van de VS en het Bonn
Akkoord zelf. De evaluatie laat zien dat het Bonn Akkoord zonder de VS tot
een emissiereductie van 130 MtC leidt en daarmee net iets onder het niveau
van 1990 uitkomen. De milieu-effectiviteit is lager dan in de pre-COP 6
versie van het Kyoto Protocol. Het terugtrekken van de VS heeft verreweg de
grootste invloed op deze verminderde milieu-effectiviteit. Vergeleken met
het terugtrekken van de VS kunnen de beslissingen in het Bonn Akkoord, met
name over sinks, worden gezien als een acceptabele prijs om een politiek
akkoord te krijgen. Zonder de VS wordt hot air een dominant probleem en kan
zelfs de ontwikkeling van de emissiemarkt ondermijnen. Aangezien de prijs
naar nul dreigt te gaan, is het aannemelijk dat de (enige) aanbieder (FSU)
marktmacht zal uitoefenen door hetzij volume- of prijscontrole. Het banken
van de helft van de FSU hot air zal de milieu-effectiviteit versterken en
tegelijk de financi6le opbrengsten voor de FSU en niet-Annex I landen
verhogen. Een vrijwillige EU doelstelling om de helft van haar
emissiereducties binnenlands te realiseren ondermijnt de ontwikkeling van
een internationale emissiemarkt en moet in combinatie met een beperking van
het aanbod worden beschouwd. Uiteindelijk is de hertoetreding van de VS de
meest veelbelovende strategie om het Kyoto Protocol te versterken. Hoewel
het Bonn Akkoord voldoende ruimte biedt zal feitelijke her-toetreding van de
VS vooral worden bepaald door de binnenlandse politieke
omgeving.
