English Abstract This report evaluates the Climate Change Initiative as
presented by President Bush on February 14, 2002. The President's proposal
aims to reduce the greenhouse gas intensity of the US economy by 18 per cent
between 2002 and 2012. This policy target can be regarded as being very
modest, when compared to historical trends and projected baseline
developments. It will not prevent US emissions from rising and in fact, the
proposal implies that US greenhouse gas emissions in 2012 will be 32 per
cent above the 1990-level. This is far above the original Kyoto target for
the US of -7 per cent in 2010, or -3 per cent corrected for sinks. The US
effort is also significantly less than the efforts of the EU, Japan and
Canada under the Kyoto Protocol. Yet, there are concerns that even the
modest US target will not be met in case of economic slowdown and because of
its voluntary character and lack of a compliance regime or clear rules for
corporate participation. Furthermore, the Bush Initiative advocates using
intensity targets in the international climate change regime for the steps
to be taken after Kyoto but overlooks serious problems associated with this
approach. The main problem is the inherent uncertainty about the
environmental effectiveness. Furthermore, it is very likely to lead to
delays in reducing global emissions, making the EU target of stabilising
greenhouse gas concentrations below a doubling of pre-industrial levels no
longer feasible. It can be concluded that the Bush Initiative offers no
credible alternative to the Kyoto Protocol as a basis for establishing an
effective and acceptable regime. At the same time, the President's proposal
is mainly of political significance as it explicitly accepts the importance
of the climate change problem and the long-term objective of the Climate
Change Convention. Thereby, the Bush Initiative improves the longer term
prospects for US participation in a global climate change
regime.
Rapport in het kort
Deze rapportage evalueert het Climate Change Initiative
dat President Bush op 14 februari 2002 heeft gepresenteerd. Dit Initiatief
beoogt de broeikasgasintensiteit van de Amerikaanse economie tussen 2002 en
2012 met 18 procent te verminderen. Deze beleidsambitie valt als zeer
bescheiden te typeren, zowel in vergelijk met historische trends als met de
basisprojecties voor broeikasgasemissies voor de komende 10 jaar. Het zal
zeker niet leiden tot een daling van de emissies, integendeel, de
broeikasgasemissies voor de VS zullen in 2012 naar verwachting 32 procent
boven het niveau van 1990 uitkomen. Dit ligt ver boven het oorspronkelijke
Kyoto doel voor de VS van -7 procent in 2010. De inspanning van het Bush
Initiative ligt ook aanzienlijk onder de inspanningen van de EU, Japan en
Canada in het kader van the Kyoto Protocol. Tegelijkertijd bestaan er grote
risico's dat het bescheiden Amerikaanse beleidsdoel niet wordt gehaald,
vooral wanneer er in tijd van economische tegenspoed minder draagvlak is
voor klimaatbeleid en door het vrijwillige karakter van het Bush Initiative
en het ontbreken van een nalevingregime of heldere regels omtrent de
deelname van het bedrijfsleven. Het Bush Climate Change Initiative
propageert het gebruik van intensiteitdoelstellingen voor internationaal
klimaatbeleid na de eerste Kyoto periode maar hieraan zijn ernstige
tekortkomingen verbonden. Deze betreffen met name de fundamentele
onzekerheden omtrent de milieu-effectiviteit en het gebruik in
internationaal klimaatbeleid. Het is namelijk zeer waarschijnlijk dat dit
gebruik tot een aanzienlijke vertraging van de mondiale emissiedaling zal
leiden waardoor het EU doel van stabilisatie van broeikasgasconcentraties
onder een verdubbeling van preindustriele niveaus onhaalbaar zal worden. De
conclusie is dat the Bush Initiative geen geloofwaardig alternatief is voor
het Kyoto Protocol als basis voor een effectief en acceptabel klimaatregime
ten behoeve van het hoofddoel van de Klimaatconventie. Tegelijkertijd is
het Bush Climate Change Initiative vooral van politieke betekenis omdat het
Initiatief het klimaatprobleem onderkent en het lange termijn doel van de
Klimaatconventie onderstreept. Het vooruitzicht voor deelname van de VS aan
een mondiaal klimaatregime wordt daardoor verbeterd.
