English Abstract This report describes and analyses in detail two
climate regimes for differentiating commitments: the simplified Multi-Stage
and Per Capita Convergence approaches. The Multi-Stage approach consists of
a system to divide countries into groups with different types of commitments
(stages). The Per Capita Convergence defines emission permits on the basis
of a convergence of per capita emissions. The analysis focuses on two
global greenhouse gas emission profiles resulting in long-term
CO2-equivalent concentrations stabilising at 550 and 650 ppmv (S550e and
S650e profile). The abatement efforts (allocations) for Annex I regions for
S550e for all variants generally range from 25%-50% below 1990 levels in
2025 and 70-85% in 2050. For S650e, these efforts range from 10% increase
to 25% reduction in 2025 and 40-60% reduction in 2050. For non-Annex I
regions, the results are generally more differentiated for the various
commitment schemes, stabilization targets and time horizons than for Annex I
regions. The analysis further highlights the major strengths and weakness
of the Multi-Stage and Per Capita Convergence variants, and points at
important obstacles and pre-conditions for their feasibility and
acceptability.
Rapport in het kort
Dit rapport beschrijft een analyse van twee post-Kyoto
regimes voor lastenverdeling in het internationale klimaatbeleid: 1. de
Multi-stage benadering, waarbij landen op grond van hoofdelijk inkomen en
emissies worden ingedeeld in groepen met verschillende typen van
doelstellingen (stadia). 2. de Per Capita Convergentie benadering, waarbij
voor alle landen de emissierechten worden gedefinieerd op basis van een
convergentie van hoofdelijke emissie ruimte. Dit is gedaan met behulp van
twee mondiale emissieprofielen voor broeikasgassen die resulteren in een
stabilisatie van de CO2 equivalente concentratie op een niveau van
respectievelijk ongeveer 550 en 650 ppmv (S550e en S650e profielen). De
reductie doelstellingen van Annex I landen voor S550e liggen in 2025 tussen
de 25-50% onder het 1990 niveau en in 2050 70-85%. Voor S650e varieren deze
doelstellingen van een 10% toename tot een 25% reductie in 2025 en een
40-60% reductie in 2050. De resultaten voor niet-Annex I regios laten in de
regel een diverser beeld zien voor verschillende regimes, stabilisatie
doelen, regio's en tijdsperiodes. Naast de kwantitatieve analyse is op
basis van een multi-criteria analyse ook een kwalitatieve beoordeling
gemaakt van de sterke en zwakke kanten van de verschillende Multi-Stage en
Per Capita Convergentie varianten. De analyse laat ook zien waar de
belangrijkste obstakels en condities liggen voor een mogelijke
uitvoerbaarheid en aanvaardbaarheid van dergelijk post-Kyoto
klimaatbeleid.
