English Abstract Within the framework of the Terms of Reference Plan for
normalization commission 390011 on materials', the RIVM has developed a set
of leaching tests for various organic compounds. In this study the emission
of Polycyclic Aromatic Hydrocarbons (PAH) of several materials were
determined using the draft column and serial batch test for PAH. On the
basis of follow-up studies PAH adsorption was seen to occur on the equipment
used for the leaching tests and furthermore this adsorption was shown to be
minimalized through several adaptations. When compared with the adapted
test method, this method results in lower PAH emissions. Column and serial
batch tests were carried out using the following materials: three kinds of
soil containing different PAH concentrations, demolition waste, concrete
waste, sieve sand, two asphalt samples containing different tar
concentrations, municipal incinerator bottom ash, blasting sand, fly-ash
(industrial) and dredging sludge. The emissions from the total of 10 PAH
from these materials were usually between about 1 and 15 mug/kg. Only the
emissions from the heavily contaminated soil and the asphalt with tar
emission were higher (165 and 17540 mug/kg respectively). The low molecular
PAH are most soluble in water, because of this these PAH emissions were
higher than those of the high molecular PAH. The mean PAH concentration in
the column test was indicatively compared with limits for water ; from this
it appeared that some PAH concentrations in the eluate of the asphalt with
tar and of the heavily contaminated soil were higher than the (former)
B-value for groundwater. A lower pH and reduction of the particle size to
smaller than 125 mum had little influence on the PAH emissions, therefore it
was concluded that the current inorganic components for leaching' was not
useful in determining the driving force behind PAH leaching. In this study
PAH emissions from several materials were determined. For standard-setting
research is still needed into the leaching mechanism of PAH and the relation
between laboratory experiments and practice.
Rapport in het kort
Het RIVM ontwikkelt een set van uitloogproeven voor
organische componenten in het kader van het Taakstellend Plan ter
ondersteuning van de normcommissie 390011 afvalstoffen'(TSP). In onderhavig
onderzoek zijn de emissies van Polycyclische Aromatische Koolwaterstoffen
(PAK) uit diverse materialen bepaald middels de kolom- en cascadeproef voor
PAK. Op basis van latere studies is echter gebleken dat PAK adsorptie aan
de gebruikte testopstelling voor de uitloogproeven optreedt en dat bovendien
deze adsorptie beperkt kan worden door een aantal aanpassingen. In
vergelijking met de verbeterde testmethode resulteert de werkwijze in deze
studie in lagere PAK emissies. Kolom- en cascadeproeven zijn met de
volgende bouwmaterialen en afvalstoffen uitgevoerd: drie gronden met
verschillende mate van PAK verontreiniging, metselwerkgranulaat,
betongranulaat, zeefzand, twee asfaltmonsters met verschillend teergehalte,
AVI-bodemas, straalgrit, industriele vliegas en baggerspecie. De emissie
van het totaal aan 10 PAK uit deze materialen lag doorgaans tussen circa 1
en 15 mug/kg. Alleen de emissies uit de zwaar verontreinigde grond en het
asfalt met teer lagen vele malen hoger (165 en 17540 mug/kg). De laag
moleculaire PAK zijn het meest oplosbaar in water, hierdoor waren de
emissies van deze PAK ook hoger dan die van de hoog moleculaire PAK. De
gemiddelde PAK concentratie in de kolomproef is indicatief vergeleken met
een aantal normen voor water, waaruit bleek dat een aantal PAK concentraties
in het eluaat van het asfalt met hoog teergehalte en van de zwaar
verontreinigde grond boven de (oude) B-waarde voor grondwater lag. In deze
studie is ook de bepaling van de PAK emissie. Doordat een lagere pH en
verkleining van de deeltjesgrootte (<125 mum) weinig invloed had op de PAK
emissie van PAK, is geconcludeerd dat de huidige beschikbaarheidsproef niet
geschikt is voor de bepaling van de drijvende kracht voor PAK uitloging. In
deze studie zijn de PAK emissie uit diverse bouw- en afvalstoffen bepaald.
Aanbevolen wordt om voor het opzetten van een normstelling op basis van PAK
uitloging uit bouwmaterialen, het uitloogmechanisme van PAK in de tijd, de
parameters die de uitloging bepalen en de relatie tussen laboratorium
experimenten en praktijk te onderzoeken.
