English Abstract Here, a more detailed analysis is made of differences
between national emission estimates, including the second National
Communications and global inventories such as EDGAR 2.0 and atmospheric
concentration data. This follow-up report provides background information
for IPCC expert meetings held on Good Practice Guidelines and Inventory
Quality in 1999, and supports the review and synthesis process of national
communications by the Climate Secretariat and the Subsidiary Body on
Scientific and Technological Advice (SBSTA). It covers the greenhouse
gases: carbon dioxide, methane and nitrous oxide. The report was produced
at the request of the Dutch Ministry of Housing, Spatial Planning and the
Environment. The quality of emission inventories became important after the
adoption of legally binding assigned emission reductions for a group of six
greenhouse gases in the Kyoto Protocol to the Climate Convention. This
report describes a number of ways to estimate the quality and uncertainty of
national greenhouse gas emission inventories. Measuring concentrations of
greenhouse gases in the atmosphere can be concluded to be not the only
independent method for verifying inventories since measurements and
atmospheric models also contain errors and uncertainties. Comparisons with
semi-independent inventories on national, regional and global scales can
provide more insight into the quality of the inventories. Analysis showed
that national inventories from industrialised countries, as reported in the
National Communications, are not transparent. Compliance to the Kyoto
Protocol cannot be reviewed on the basis of this information alone.
Recommendations provide for a more detailed standard format for reporting
national inventories. A review for the Kyoto Protocol can thus be made on
the basis of similar information from all industrialised countries. Precise
and complete information on emissions from non-Annex-I countries is still
missing. A lack of statistics on long-term trends and a lack of
country-specific emission factors make national inventories from these
countries incomplete and inaccurate, especially for agriculture, forestry
and land-use change. Energy statistics could also be much
improved.
Rapport in het kort
In deze studie is een gedetailleerde analyse gemaakt
van de oorzaken voor verschillen tussen nationale emissieschattingen,
inclusief die van de tweede National Communications, en mondiale
inventarisaties zoals EDGAR 2.0 en atmosferische concentratiemetingen. Dit
vervolgrapport geeft achtergrondinformatie voor IPCC Expert Meetings in 1999
over Good Practice Guidelines and Inventory Quality en heeft tot doel het
review- en synthese-proces van National Communications door het
Klimaatsecretariaat en de Subsidiary Body on Scientific and Technological
Advice (SBSTA) te ondersteunen en behandelt drie van de zes gassen:
kooldioxide, methaan en lachgas. De kwaliteit van inventarisaties is
belangrijk geworden sinds de aanvaarding van wettelijk bindende
emissiereductiedoelen voor een groep van zes gassen in het Kyoto Protocol
bij het Klimaatverdrag. Dit rapport beschrijft een aantal manieren om de
kwaliteit en de onzekerheid van nationale broeikasgas-inventarisaties te
schatten. Het concludeert dat het meten van concentraties in de atmosfeer
niet de enige manier is, aangezien de metingen zelf omringd zijn door
onzekerheden. Vergelijkingen met semi-onafhankelijke inventarisaties op
nationale, regionale en mondiale schaal kunnen meer inzicht geven in de
kwaliteit van de inventarisaties. De analyse heeft aangetoond dat nationale
inventarisaties van industrielanden, zoals gerapporteerd in National
Communications, niet transparant zijn. Of een land voldoet aan de
verplichtingen in het Kyoto Protocol kan niet worden gecontroleerd op basis
van slechts deze informatie. Een meer gedetailleerd standaard-format wordt
aanbevolen voor rapportage van nationale inventarisaties. Een controle van
de verplichtingen in het kader van het Kyoto Protocol kan dan worden
uitgevoerd op basis van gelijksoortige informatie van alle industrielanden.
Complete en nauwkeurige informatie over emissies van ontwikkelingslanden is
nog steeds afwezig. De analyse in dit rapport is voornamelijk gebaseerd op
informatie van het Klimaatsecretariaat, EDGAR en landenstudies. Voor
ontwikkelingslanden is meer informatie beschikbaar uit diverse andere
studies.
