In oktober 2016 is in Kigali (Rwanda) door alle landen van de Verenigde Naties afgesproken om HFK fluorkoolwaterstoffen (fluorkoolwaterstoffen)'s onder te brengen in het Montreal Protocol en hun gebruik sterk terug te dringen. Het doel hiervan is het beperken van de bijdrage van HFK's aan klimaatverandering. Het Montreal Protocol van de Verenigde Naties uit 1987 heeft als eerste doel de bescherming van de ozonlaag. HFK's breken de ozonlaag niet af en maakten daarom van oudsher geen deel uit van het Montreal Protocol.

Omdat HFK's worden gebruikt als vervangers van ozonlaag afbrekende stoffen (CFK Volledig gesubstitueerde chloorfluorkoolwaterstoffen (Volledig gesubstitueerde chloorfluorkoolwaterstoffen)'s en HCFK niet-volledig gesubstitueerde chloorfluorkoolwaterstoffen (niet-volledig gesubstitueerde chloorfluorkoolwaterstoffen)'s) hebben ze wel een relatie met het protocol. De landen van de Verenigde Naties hebben daarom sinds 2009 onderhandeld over het terugdringen van het gebruik van HFK's door middel van het Montreal Protocol. Dit heeft geleid tot een amendement van het protocol in oktober 2016. Wanneer voldoende landen het amendement hebben geratificeerd treedt het per 1 januari 2019 in werking.

Als de verwachte sterke groei in HFK-gebruik wordt vermeden door uitvoering van de recente afspraken onder het Montreal Protocol, dan blijft de bijdrage van HFK’s aan de opwarming van de aarde naar verwachting beperkt tot minder dan 0,1 graden Celcius aan het einde van de 21ste eeuw. Zonder het amendement van het Montreal Protocol zou de bijdrage van HFK's aan de opwarming hebben kunnen oplopen tot 0,3 tot 0,5 graden Celsius in 2100.

De figuur toont de bijdrage van HFK's aan de gemiddelde opwarming van de aarde met en zonder het amendement van Kigali.