Verschillende GGD Gemeentelijke Gezondheidsdienst (Gemeentelijke Gezondheidsdienst)’en hebben, al dan niet samen met woningcorporaties en gemeenten, projecten ontwikkeld om de risico’s door koolmonoxide te verkleinen. Hieronder staan enkele voorbeelden.

Onderzoek en signalering

  • In 2009 hebben het RIVM, GGD Gemeentelijke Gezondheidsdienst (Gemeentelijke Gezondheidsdienst) Rotterdam-Rijnmond en GGD Zuid-Holland-Zuid koolmonoxide gemeten in 1028 huishoudens in Schiedam en Dordrecht. In één op de zes woningen werd koolmonoxide aangetroffen. In verreweg de meeste gevallen waren de concentraties minder dan 10 ppm parts per million (parts per million). In die gevallen kregen de bewoners schoonmaak- en onderhoudsadviezen. In ongeveer één op de honderd woningen was het noodzakelijk om direct in te grijpen. Uit het onderzoek bleek dat in de onderzochte categorie huishoudens (huishoudens met jaarinkomens lager dan 14.000 euro) slechts 35 procent van de gasinstallaties jaarlijks wordt gecontroleerd (van Bruggen et al., 2009).
  •  In Rotterdam doen de interventieteams van de gemeente, die op bezoek gaan bij mensen die woonoverlast veroorzaken, bij hun huisbezoek een koolmonoxidemeting om vroegtijdig koolmonoxide te signaleren. Als zij verhoogde concentraties meten, dan geven zij dit door aan de brandweer. De teams meten regelmatig verhoogde waarden. Dit heeft enkele keren tot ingrijpen van de brandweer geleid.

GGD Haaglanden heeft ten tijde van het schrijven van deze richtlijn onderzoek gedaan naar het gebruik van smart sensoring in shishalounges en daarboven gelegen woningen. Met het systeem kan continu de koolmonoxideconcentratie worden gemeten. Doel van het project is om koolmonoxide snel te signaleren en op die manier risicovolle situaties te voorkomen. Het onderzoek is gedaan in het kader van de Academische Werkplaats Milieu en Gezondheid.

Afspraken over geiservervanging, koolmonoxidemelders of onderhoud

De gemeente Amsterdam heeft in 2013 samen met corporaties, de brandweer, de GGD, Nuon/Feenstra en vertegenwoordigers van huurders en verhuurders de ‘Amsterdamse aanpak koolmonoxide’ opgesteld. Het plan van aanpak richt zich op (Gemeente Amsterdam, 2013):

  • het in kaart brengen van welke woningen of woningcomplexen in de stad een risico vormen;
  • het vervangen van open geisers door gesloten systemen;
  • het plaatsen van koolmonoxidemelders in woningen;
  • het verplicht aanbieden van een onderhoudscontract als onderdeel van de servicekosten door de verhuurder aan de huurder;het geven van voorlichting, zowel bij het aangaan van een nieuw huurcontract als door gerichte jaarlijkse voorlichting.

Advisering bij vergunningaanvragen voor indoorevenementen met motorvoertuigen

Sommige GGD’en geven (via hun GHOR Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de Regio (Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de Regio)) advies aan organisatoren van indoorevenementen met motorvoertuigen over het voorkomen van blootstelling van bezoekers van het evenement aan koolmonoxide. Een voorbeeld van een standaardadvies  is te vinden op Koolmonoxide: standaardadvies indoorevenementen met motorvoertuigen.

Extra voorlichtingsactiviteiten

  • In de regio Kennemerland bezoekt de brandweer samen met de GGD sinds 2016 alle woningen van 65-plussers. Een groep van 25 ambassadeurs van de brandweer geeft tijdens die huisbezoeken voorlichting over rookmelders en koolmonoxidemelders. Ook voeren zij tijdens het huisbezoek een koolmonoxidemeting uit.
  • GGD Haaglanden ontwikkelde de e-learning module ‘Herken de gevaren van koolmonoxide’. De cursus is gericht op professionals, die voor hun werk bij bewoners thuiskomen. Ook ontwikkelde deze GGD een filmpje over koolmonoxide.
     

  • Bruggen M. van, Gram J.T.M., Boels E.L., Ruhaak L,. Mooij M. (2010). Koolmonoxide in huurwoningen in de Randstad. Bilthoven,: RIVM, 2010. RIVM rapport 609300009.
  • Gemeente Amsterdam (2013). Amsterdamse Aanpak Koolmonoxide. Amsterdam: Dienst Wonen, Zorg en Samenleven, 2013.