Samenvatting

In dit onderzoek zijn een aantal analytische, farmaceutische en farmacokinetische aspecten bestudeerd van het cytostaticum doxorubicine verpakt in twee verschillende typen liposomen. De fluid-state DXR-liposomen zijn instabiel gedurende de eerste zes maanden na bereiding m.b.t. farmaconlek en chemische stabiliteit van het DXR, maar de dispersie blijft stabiel m.b.t. de deeltjesgrootte van de liposomen. Na twaalf maanden is echter ook de stabiliteit m.b.t. de deeltjesgrootte verminderd. De gel-state DXR-liposomen zijn stabiel gedurende de eerste zes maanden. Na twaalf maanden is de stabiliteit m.b.t. de deeltjesgrootte echter afgenomen. De chemische stabiliteit is op dit tijdstip veel beter dan die van de fluid-state DXR-liposomen. In geen van beide typen DXR-liposomen is groei van aerobe bacterien aangetroffen. Het biologische deel is gericht op het verwerven van meer inzicht in het mechanisme achter de verbetering van de therapeutische index bereikt met DXR-liposomen. M.b.v. een scheidingsmethode om "vrij" DXR en liposoom-gebonden DXR in plasma van elkaar te scheiden, zijn "vrije" DXR-concentraties bepaald op verschillende tijdstippen na i.v. toediening.