- Publicatiedatum
- 08/04/2015
Samenvatting
Nanodeeltjes zijn ultrakleine deeltjes met bijzondere eigenschappen, waardoor ze ongekende mogelijkheden hebben. Ze kunnen materialen en voorwerpen extra sterk maken, zonnecellen beter laten werken of heel gericht medicijnen op die plek in het lichaam brengen waar het nodig is. Vanwege deze veelbelovende eigenschappen wordt veel in nanotechnologie geïnvesteerd en is deze technologie niet meer weg te denken uit onze samenleving. Nanodeeltjes hebben echter andere eigenschappen en gedragen zich anders dan de klassieke, grotere bouwstenen van stoffen. De huidige modellen en technieken die nodig zijn voor een goede risicobeoordeling van nanodeeltjes en -materialen zijn nog niet voldoende geschikt om te beoordelen in hoeverre ze schadelijk zijn voor mens en milieu. Er zijn aanwijzingen dat sommige nanodeeltjes schadelijke eigenschappen hebben, maar het is onbekend waarom dat juist bij die deeltjes het geval is. Bovendien geldt het zeker niet voor alle nanodeeltjes en -materialen. Dit blijkt uit een overzicht van het RIVM van de wetenschappelijke kennis over risicobeoordeling van nanodeeltjes en -materialen en hun toepassingen. Hierin staat onder meer de huidige stand van zaken in de Europese regelgeving beschreven. Behalve in algemene inzichten wordt dat verder uitgewerkt voor een aantal specifieke deelgebieden: consumentenproducten, voeding, medische toepassingen, toepassingen in de arbeidssituatie, en milieu. Om de producten die momenteel worden ontwikkeld toch te kunnen beoordelen, moet de risicobeoordeling voorlopig met beperkte kaders worden uitgevoerd. Het RIVM signaleert de noodzaak om daar nu pragmatischer mee om te gaan. Gezien het hoge tempo van de nieuwe ontwikkelingen blijft aandacht noodzakelijk voor de wijze waarop risicobeoordeling vorm moet krijgen en hoe daarin met de onzekerheid over mogelijke risico's moet worden omgegaan. Nieuwe aanpakken zijn hierbij behulpzaam, zoals safe innovation, waarbij de veiligheid van een product onderdeel is van het innovatieproces. Voor de lange termijn zijn een goed werkende systematiek en beoordelingskader nodig. Belangrijke ingrediënten hiervoor zijn: gegevens over het gedrag van nanodeeltjes en -materialen, en kennis om de eigenschappen daarvan te kunnen voorspellen. Extra aandacht is nodig voor de aankomende nieuwe generaties nanomaterialen, zoals zelf-organiserende materialen, omdat over deze deeltjes en materialen de ontwikkeling van kennis nog in de kinderschoenen staat.
Abstract
Nanoparticles are ultrafine particles with exceptional properties that give them unbounded possibilities. They can add extra strength to materials and objects, make solar cells work more efficiently, and direct medicines straight to the place where the human body needs them. These highly promising properties are the reason why so much is being invested in nanotechnology and why it has become part and parcel of modern society. However, nanoparticles possess different properties and behave differently to the classical, larger building blocks of substances. The existing models and techniques used to assess the risks of nanoparticles and nanomaterials are not yet sufficiently tuned to determine how harmful they are to people and the environment. There are indications that some nanoparticles exhibit harmful properties, but exactly why this is true of these particular particles is unknown, and it certainly does not apply to all nanoparticles and nanomaterials.
These are the main conclusions of an overview produced by the Dutch National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) of the scientific knowledge of risk assessments of nanoparticles and nanomaterials and their applications. The information in the report includes a description of the current European regulatory regime. General insights have been amplified for some distinct fields such as consumer products, food, medical applications, workplace applications and the environment.
The risks attached to products currently under development have to provisionally be examined within certain confines to be able to make an assessment of them. RIVM has flagged the need to adopt a more pragmatic approach. The rapid pace of new developments makes it necessary to continue devoting attention to how risk assessments must be designed and to how to deal with the uncertainty surrounding potential risks. New approaches like 'safe innovation', that make product safety part of the innovation process, are helpful.
An effective system and assessment framework is necessary for the long haul. Key components are data about the behaviour of nanoparticles and nanomaterials and knowledge of how to predict their properties. Increased attention needs to be directed towards the new generations of nanomaterials that are on the horizon, such as self-organising materials, because the development of knowledge of these particles and materials is still in its infancy.
Overig
- Grootte
- 2.15MB