Cytostatica, immuun- en hormoontherapie zijn belangrijk voor de behandeling van kanker. Restanten van deze geneesmiddelen komen via de urine in het afvalwater terecht, dat wordt gezuiverd en op oppervlaktewater geloosd. Het aantal mensen dat kankergeneesmiddelen krijgt neemt toe. Naast de klassieke cytostatica krijgen patiënten steeds vaker tumor specifieke therapie. Deze immuun- en hormoontherapieën zijn in opmars vanwege hun voordelen ten opzichte van de klassieke cytostatica. Naar aanleiding van vragen uit de zorgsector heeft het RIVM de milieurisico’s van deze stoffen onderzocht.

Voldoende afbraak

Restanten van veelgebruikte cytostatica en twee stoffen die gebruikt worden bij hormoontherapie vormen geen risico voor het oppervlaktewater. Deze middelen worden worden voldoende afgebroken in het menselijk lichaam en verwijderd in de rioolwaterzuivering. Hierdoor zijn de concentraties in water lager dan de concentraties waarbij effecten op waterorganismen kunnen worden verwacht.

De werkzame stoffen bij immuuntherapie worden door het menselijk lichaam volledig afgebroken en vormen dus ook geen risico.

Vier ziekenhuizen

Voor dit onderzoek zijn inkoopgegevens van cytostatica in vier ziekenhuizen gebruikt. Op basis daarvan is een schatting gemaakt voor Nederland. Het gebruik van cytostatica wordt in Nederland niet centraal bijgehouden. Gegevens over milieugedrag en milieugiftigheid zijn verzameld uit literatuur.