Samenvatting

Om ziekten op te sporen en te behandelen kan straling worden gebruikt. Om de nadelen daarvan kleiner te maken is het belangrijk de dosis zo laag mogelijk te houden. Daarom zijn voor elf medische onderzoeken bepaald welke dosis voor ziekenhuizen haalbaar moeten zijn per onderzoek. Dit noemen we diagnostische referentieniveaus. Ziekenhuizen in Nederland moeten de gebruikte dosis vergelijken met deze referentieniveaus. Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat de meeste ziekenhuizen deze meting uitvoeren. En daar ook de extra waarde van zien. Zij vergelijken de dosis meestal zorgvuldig, al gebruiken ze daar niet altijd de geadviseerde aanpak voor. De referentieniveaus zijn afgesproken in 2012. Door nieuwe techniek verbetert de beeldkwaliteit. Hierdoor kan met een lagere dosis een beeld van goede kwaliteit worden gemaakt. Daarom is het nuttig om nieuwe, lagere, referentieniveaus af te spreken. Dit zou ziekenhuizen kunnen aanmoedigen om de gebruikte dosis nog lager te krijgen. Uit het overzicht blijkt ook dat ziekenhuizen voor meer typen onderzoeken referentieniveaus willen hebben. In andere landen binnen Europa is dat (vaak) al zo. De ziekenhuizen wensen een nieuwe aanpak om de dosis voor onderzoeken bij kinderen te vergelijken met de afgesproken referentieniveaus. De richtlijn adviseert nu om het referentieniveau te vergelijken met een gemiddelde dosis van 20 patiëntjes uit dezelfde leeftijdsgroep. Maar in de meeste ziekenhuizen zijn niet genoeg gegevens om de dosis zorgvuldig te vergelijken met het referentieniveau. Dit komt door het kleine aantal kinderen dat deze ziekenhuizen onderzoeken. Voor dit onderzoek hebben 22 van de 30 aangeschreven ziekenhuizen meegewerkt. Het RIVM vroeg hen hoe ze de diagnostisch referentieniveaus gebruiken. Ook vroegen we wat hun wensen zijn voor het gebruik van de diagnostische referentieniveaus.