Samenvatting

Correlatie van luchtmetingen van ozon met gegevens over gezondheidseffecten suggereren dat de huidige ozonnorm de volksgezondheid onvoldoende beschermt. Om expositie-effect relaties voor ozon te ontwikkelen, werd de huidige studie opgezet, waarbij ratten werden blootgesteld gedurende een aantal opeenvolgende dagen, daarmee een luchtverontreinigingsepisode simulerend. De acute longschade en onsteking na expositie aan 0.4 ppm ozon bleek voornamelijk veroorzaakt te worden door de eerste expositiedag en bleek bovendien volledig reversibel te zijn ondanks voortdurende blootstelling. Langs biochemische en morfologische weg werden bij langer durende blootstellingen aan 0.8 en 0.75 ppm (intra)- cellulaire veranderingen aangetoond, welke in eerste instantie duiden op herstel van oorspronkelijke schade. Sommige veranderingen kunnen echter toxicologische consequenties hebben. Samenvattend kan gesteld worden dat er een noodzaak is voor uitbreiding van het onderzoek betreffende schadelijke effecten van ozon tijdens episoden van luchtverontreiniging, zodat meer realistische evaluaties van de gezondheidsrisico's mogelijk worden.