Samenvatting

Dit rapport evalueert de fibrose-inducerende eigenschappen van CdCl-2, bleomycine en silica in de Wistar rat. De gebruikte condities resulteerden niet in een geschikt diermodel voor longfibrose, daar behalve fibrose ook emfyseem werd geinduceerd (CdCl-2 en bleomycine), de benodigde tijd voor een mogelijke ontwikkeling van longfibrose te lang was, en/of granulomas aanwezig waren (silica). De juiste hoeveelheid van een enkele dosering bleomycine om longfibrose te induceren blijkt zeer kritisch te zijn. Wanneer deze dosering in onze rat is gevonden, omvat deze procedure enkele voordelen zoals het induceren van alleen fibrose in een korte tijd met een dosering.