Huidsensibilisatie is een ongewenste immunologische reactie veroorzaakt door contact met chemische stoffen, waardoor een allergische huidreactie kan ontstaan (allergische contact dermatitis). Het vaststellen van huidsensibilisatie is verplicht voor het op de markt brengen van onder andere industriële chemicaliën en cosmetica ingrediënten. Recent zijn verschillende in silico, in chemico en in vitro methoden ontwikkeld, gebaseerd op mechanistische kennis over het ontstaan van sensibilisatie. Het RIVM heeft deze methoden gebruikt voor het ontwikkelen van een proefdiervrije teststrategie.
De teststrategie voor huidsensibilisatie is opgebouwd uit modulen (tiers) waarin stapsgewijs informatie wordt verzameld over een stof. Na elke module wordt een beslissing genomen of er nog meer informatie nodig is en welke test dan het meest geschikt is. Eerst zal met behulp van Quantitative Structure-Activity Relationships (QSARs) gezocht worden of er gelijkenissen zijn tussen bekende sensibiliserende stoffen en de teststof. Afhankelijk van de uitkomst worden in chemico of in vitro-assays uitgevoerd. In deze teststrategie voor huidsensibilisatie zijn dit de “Direct Peptide Reactivity Assay (DPRA (Direct Peptide Reactivity Assay))”, de “Keratinosens assay”, het meten van het genenpatroon in een huidcellijn en het bepalen van de activatie van dendritische cellen, de “h-Clat assay”. De DPRA meet of een stof aan eiwit kan binden, dit is een vereiste voor sensibiliserende stoffen. De “Keratinosens assay” en het meten van het genenpatroon geven beide inzicht op welke manier de huidcellen reageren op de teststof. De “h-Clat assay” meet de activatie van dendritische cellen, die van belang zijn voor het initiëren van een immunologische reactie in de lymfeklieren. Door de resultaten van de verschillende testen te combineren, is het mogelijk om - zonder gebruik te maken van proefdieren - betrouwbaar te voorspellen of een chemische stof een sensibiliserende werking heeft. Deze ITS geeft echter geen informatie over de sterkte van een sensibiliserende stof en kan dus geen onderscheid maken tussen zwakke en sterke sensibiliserende stoffen.