26. Praktijkverhalen over het al dan niet voldoende aanwezig zijn van ondersteunings-aanbod in zorgtaken voor mantelzorger

Mariska en Alberta

Bron: Mijnkwaliteitvanleven.nl

Beschrijving

Een groot deel van de mantelzorgers geeft aan bekend met het ondersteuningsaanbod voor mantelzorgers. Het landelijk initiatief Mijnkwaliteitvanleven.nl verzamelt verhalen en ervaringen van mensen met een chronische aandoening of beperking, ouderen en mantelzorgers over hun dagelijks leven. Mantelzorger Mariska vertelt over ervaringen in de zorg voor haar vader:

“Sinds 2016 ben ik mantelzorger voor mijn vader. Hij is 71 jaar, heeft diabetes, een hersenbeschadiging en werd jong dementerend. Het betekent dat ik de afgelopen jaren alle beslissingen voor hem moest nemen en hem regelmatig heb verhuisd. Ik heb mijn best moeten doen bij artsen, psychologen en klantadviseurs om hem op een geschikte plek te krijgen. (…)

Ik was net gestart met een nieuwe baan en werd na twee weken gebeld door de thuiszorg. Mijn vader liep buiten en wist niet waar hij woonde. Ze hadden in overleg met de huisarts besloten mijn vader op te nemen op de gesloten afdeling in een crisisopvang. (…) Ik was halsoverkop uit mijn werk naar zijn huis gereden, maar was net te laat. Toen ik de zorginstelling aan de andere kant van Rotterdam had gevonden en daar binnen kwam werd me direct mee gedeeld dat ze een non-reanimatie beleid hadden. Of ik wilde tekenen. Dat kwam hard binnen. Ik moest nog wennen aan het idee dat mijn vader op een gesloten afdeling terecht was gekomen. (…) Na een week mocht hij weer naar zijn aanleunwoning. (…) Maar de ochtend erna bleek hij 's nachts mijn voicemail te hebben ingesproken. Hij klonk verward. Ik stapte om zeven uur in de auto, ging bij hem langs en hij lag te slapen. ’s Middags belde de thuiszorg dat hij weer in de war was en zijn huis niet herkende. Hij vertoonde ook grensoverschrijdend gedrag. De huisarts regelde nogmaals een crisisopname, maar er was geen ambulance beschikbaar. Ik heb tot half drie 's nachts op zijn bank liggen wachten tot de broeders kwamen.” (…)

Alberta vertelt over de aanvraag van een speciaal bed voor haar partner dat haar ondersteunt in haar zorgtaken als mantelzorger:

“Ben is een lange man van bijna 1,90 met een gewicht van boven de 100 kilo. Door de gevolgen van een beroerte kan hij zelf niet van liggend naar zittend komen. Op een gegeven moment werd het duidelijk dat het helpen van Ben te zwaar werd voor 1 persoon en kwam onze zorgorganisatie met de oplossing om met 2 personen te komen. Dit betekent voor ons: elke dag meer mensen in ons huis, wat vermoeiend en belastend voor Ben is. Ik had in een tijdschrift een advertentie van een roterend bed gezien (…). Via Google kwam ik uit bij een flexobed: een bed met een draaiende bedbodem met matras. (…) Daarbij hoopten wij ermee te bereiken dat ik tijdens een onrustige nacht op bed kon blijven liggen in plaats van naast hem te moeten gaan zitten. (…) Maar de belangrijkste reden: om Ben zelf te sparen, want het gesjor en getrek aan zijn lijf, de hoeveelheid kracht die hij met zijn goede kant moest leveren, vroeg elke keer weer heel veel van zijn toch al beperkte energie. (…) Uiteindelijk is het flexobed (…) in huis geplaatst. (…) Ik merk aan Ben dat hij hierdoor rustiger is en ik hoef midden in de nacht na een noodkreet niet meer mijn bed uit.”

Aansluiting Programma Langer Thuis

Deze indicator is illustratief voor het belang van actielijn 2: Mantelzorgers en vrijwilligers in zorg & welzijn.

Referenties

Mijnkwaliteitvanleven.nl. Mariska - Rondgang door het zorglandschap – meebewegen en loslaten. 2-2-2019 (bewerkt).

Mijnkwaliteitvanleven.nl. Een koninkrijk voor een bed. 5-7-2018 (bewerkt).