Beschrijving

Een minderheid van de 75-plussers geeft aan dat zij ondersteuning en zorg naar eigen zeggen goed geregeld krijgt en dat zij op alle levensgebieden kunnen leven zoals bij hen past. Een meerderheid van de ouderen ervaart namelijk beperkingen op één of meerdere levensgebieden, ondanks eventuele aanwezigheid van hulp en hulpmiddelen.
Het landelijk initiatief Mijnkwaliteitvanleven.nl verzamelt verhalen en ervaringen van mensen met een chronische aandoening of beperking, ouderen en mantelzorgers over hun dagelijks leven. Ria (75) vertelt:

“Ik ben altijd hartstikke gezond geweest. Het zullen de goede genen zijn, ook mijn familie had nooit wat. Ik sprong, danste, fietste en ging hardlopen. Tot vorig jaar, mijn pechjaar. Eerst een  salmonellabesmetting na een reis naar Kenia. Daarna een flinke kneuzing aan mijn voet waardoor ik drie weken ben ingetaped en drie weken in het gips heb gezeten. Op 8 december een valpartij met een gebroken heup tot gevolg. Daar ben ik nu nog van aan het herstellen. (…). Drie dagen na de operatie ben ik overgeplaatst naar een revalidatiecentrum. Er waren drie centra in de buurt die in aanmerking kwamen. Vanuit het ziekenhuis werd goed meegedacht welke het meest geschikt voor mij was, gezien de zorg die ik nodig zou hebben. Ze vroegen ook goed naar mijn woonsituatie. Ik vond het belangrijk om hierover mee te praten (…). Het revalidatiecentrum dat de best passende zorg kon bieden, kreeg alle informatie die nodig was om mij goed te helpen. Die overdracht ging prima. De zorg was goed, maar de inrichting was gedateerd, er waren alleen vierpersoonskamers en de verzorging was sober. Eten uit plastic bakken, een huiskamer zonder aankleding, weinig aandacht voor het menselijke aspect. Toch heb ik het er als patiënt als heel prettig ervaren.

Ik heb zelf veertig jaar in de zorg gewerkt en wilde alles weten: waarvoor is dat spuitje, waarom die pil? Zodra ze merken dat je kennis van zaken hebt, wordt het contact gelijkwaardiger. Daarnaast was ik gezegend met veel bezoek. Vaak kwam een vriendin langs met wat lekkers en deden we rummikub in de huiskamer. Dan kwam de verpleging erbij zitten, dat vonden ze zo gezellig! Het viel me op dat er heel ruime bezoektijden waren. Als compensatie van een tekort aan personeel om iets met de patiënten te ondernemen. Na zeven weken was ik zelfstandig genoeg om weer naar huis te gaan. (…) Nu krijg ik hulp thuis van de fysiotherapeut. Ook die was goed op de hoogte van mijn dossier. Toen mijn man een paar jaar geleden overleed, was dat nog wel anders, toen werd er minder via de computer overgedragen. Nu stond mijn huisarts na het ontslag direct op de stoep. Er staat een jaar voor het herstel. Mijn fysiotherapeut zegt: als ik jou zo zie, denk ik dat het sneller gaat. Ik wil graag terug naar wat ik kon. Ik gebruik de rollator en kan nu stukjes los lopen. Via een vriendin heb ik in no time een hometrainer op de kop getikt, dat was een goede oplossing om zelf te trainen. “Blijf bewegen”, zegt neuropsycholoog Erik Scherder altijd op televisie. “Als je te lang stilzit, gaat je spiermassa achteruit”. En ik wil juist vooruit!”

Aansluiting Programma Langer Thuis

Deze indicator is illustratief voor het belang van actielijn 1: Goede ondersteuning en zorg thuis.

Referenties

Mijnkwaliteitvanleven.nl. Stilzitten? Ik wil vooruit! – Ria (75). 5-5-2020 (bewerkt).