Erik Lebret nam op woensdag 4 december afscheid vanwege zijn pensionering. Tijdens een afscheidssymposium mocht hij de Jennerpenning in ontvangst voor zijn bijzondere verdiensten voor het RIVM.
Erik Lebret, tot voor kort Chief Science Officer (CSO (Chief Science Officer)) van het RIVM, ontving deze bijzondere erkenning uit handen van de directeur-generaal, Hans Brug. Hij roemde Erik om zijn vernieuwende benadering op het gebied van integrale risico-analyse en risicomanagement. Dit heeft nieuwe wegen geopend om robuuste wetenschap te combineren met maatschappelijke relevantie. Daarbij gebruik makend van verschillende wetenschapsdisciplines, van de bèta-wetenschappen tot aan de sociale wetenschappen, en de inbreng van de direct betrokkenen bij maatschappelijke problematiek. Erik zelf refereerde op het symposium aan de uitspraak Quisque Cibi Proximus (‘Ik ken uw kringen niet’), die integraal werken in de weg staat. Erik had de moed ook buiten eigen kringen een bijdrage te leveren aan maatschappelijke problemen. Hij was een boegbeeld van het RIVM, zo vermeldt de Jennerpenning.
Afscheidssymposium
Tijdens het symposium gaf Erik een inkijk in de heel gevarieerde onderwerpen waaraan hij gewerkt heeft. Met recht een CSO ‘Integrated Risk Assessment’: hij bracht verschillende perspectieven bij elkaar en durfde stelling te nemen. Hij was centrumhoofd van het toenmalige MGO (MilieuGezondheidsOnderzoek) van 1997 tot 2007 en bijzonder hoogleraar Integrated Risk Assessment bij Universiteit Utrecht.
Mens achter de onderzoeker
Erik sloot het symposium af met een terugblik op zijn loopbaan. Erik’s loopbaan is een schoolvoorbeeld van ‘midden in de maatschappij staan’. Hij was in veel onderwerpen geïnteresseerd en zei niet gauw ‘dat is niet mijn pakkie-an’ oftewel ‘Quisque Cibi Proximus’ (‘Ik ken uw kringen niet’). Ook onderzoekers zelf ontkwamen niet aan zijn scherpe blik. Ben je misschien een ‘cautious environmentalist’ of toch een ‘technological optimist’? Dit zal je beleidsadvisering beïnvloeden, aldus Erik. Er valt nog veel te winnen als wetenschappers uit verschillende disciplines meer met elkaar gaan samenwerken. Daarom is het belangrijk kennis begrijpelijk te maken voor elkaar. Om complexe milieu-gezondheidsproblemen op te lossen is zo’n integrale aanpak nodig. Niet voor niets heeft Erik zichzelf daarvoor hard gemaakt, zonder de mens achter de onderzoeker, of achter het gezondheidsprobleem uit het oog te verliezen.