Het RIVM adviseert om geen meldingsplicht in te laten voeren voor de ziekte van Lyme. Het ministerie van VWS (Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport) heeft dit advies overgenomen. Het is belangrijk om meer inzicht te krijgen in het voorkomen van de ziekte van Lyme. Volgens het RIVM zijn andere meetinstrumenten meer geschikt dan de meldingsplicht om deze informatie te verzamelen.
Ziekte van Lyme in Nederland
De afgelopen jaren is het aantal mensen dat met een rode ringvormige uitslag de huisarts bezocht toegenomen. In 2005 ging het om 17.000 mensen, in 2009 was dit toegenomen tot 22.000 mensen. De ringvormige uitslag is één van de kenmerkende symptomen van de ziekte van Lyme, maar deze komt niet bij iedereen voor. De andere klachten zijn bijvoorbeeld vermoeidheid, hoofdpijn, gewrichtsontstekingen en neurologische klachten.
Het is belangrijk om een beter beeld te krijgen van het voorkomen van de ziekte van Lyme. Beter inzicht in het voorkomen van de verschillende verschijningsvormen van deze ziekte geeft mogelijk aanknopingspunten voor eventuele maatregelen. Via een burgerinitiatief pleit de Nederlandse Vereniging voor Lymepatiënten onder andere voor een meldingsplicht.
Meldingsplicht voor Lyme kan onderrapportage geven
De meldingsplicht verplicht artsen en laboratoria om een patiënt met een meldingsplichtige ziekte te melden bij de GGD (Gemeentelijke Gezondheidsdienst). Voor de ziekte van Lyme zal dit waarschijnlijk resulteren in een onderrapportage. De ziekte kent namelijk vele aspecifieke klachten, waardoor de diagnose vaak later of niet gesteld wordt. Ook is er geen laboratoriumtest beschikbaar die met zekerheid aangeeft of iemand de ziekte van Lyme heeft.
Via een herhaald onderzoek kan gericht gevraagd worden welk soort klachten optreden bij mensen met de ziekte van Lyme. Zo’n onderzoek maakt duidelijk hoe vaak de ziekte van Lyme voorkomt, maar ook hoe vaak welke klachten zich voordoen. Het RIVM is in 2011 dergelijk onderzoek gestart. De eerste resultaten worden verwacht in het najaar van 2012.