Het RIVM en Wageningen Food Safety Research (WFSR (Wageningen Food Safety Research)) hebben een model ontwikkeld voor de berekening van de hoeveelheid dioxinen in het vlees van wilde runderen. Deze chemische stoffen kunnen via het gras en de grond in het vlees terechtkomen. In 2020 werden bij enkele runderen te hoge hoeveelheden dioxinen gemeten.
Wilde runderen grazen in enkele gebieden in Nederland tussen de rivier en dijk (uiterwaarden) als een vorm van natuurbeheer. Sommige dieren worden geslacht om de grootte en samenstelling van de kuddes goed te houden. Het vlees wordt vervolgens verkocht als ‘wildernisvlees’.
Dioxinen
Dioxinen en dioxine-achtige PCB (polychlorobiphenyls)’s zijn chemische stoffen die bij (vuil)verbranding ontstaan. Ondanks de sterk gedaalde uitstoot in de laatste 25 jaar, komen ze nog steeds voor in Nederland. Bijvoorbeeld in gras, de bodem en rivierslib.
Daling hoeveelheden in schoner gebied
Naast berekening van de hoeveelheid dioxinen in het vlees van wilde runderen kan met het model ook worden geschat hoelang het duurt voordat dioxinen in vlees op het toegestane niveau komen als de runderen naar een gebied buiten de uiterwaarden worden verplaatst. In deze gebieden zijn de hoeveelheden dioxinen in gras en grond lager. Na verplaatsing naar een schoner gebied daalde de berekende hoeveelheden in het vlees van de runderen. Bij volwassen runderen komen ze binnen anderhalve tot 4 maanden tot onder de toegestane hoeveelheid. Bij kalveren duurt het langer dan 6 maanden. Het model wordt gepubliceerd op de website Feed-food transfer.
Risico’s van dioxinen in wildernisvlees voor de gezondheid van de consument zijn onderzocht door Bureau Risicobeoordeling & Onderzoek (BuRO) en beschreven in een advies aan de NVWA (Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit) en het ministerie van VWS (Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport). WFSR heeft de metingen van dioxinen uitgevoerd.