Het RIVM heeft ecologische risicogrenzen bepaald voor de toxische stof bromaat in zoet oppervlaktewater. Zo’n waarde is nodig omdat bromaat in het water terecht kan komen als rioolwater wordt gezuiverd met ozon. Voor planten en dieren die in het water leven, heeft het RIVM een veilige concentratie bromaat berekend van 50 microgram per liter. Er zijn ook risicogrenzen bepaald voor oppervlaktewater waarvan drinkwater wordt gemaakt. Bromaat kan kanker veroorzaken wanneer mensen er te veel van binnenkrijgen. Op innamepunten van drinkwater stelt het RIVM een strengere waarde voor van 1 microgram per liter om aan de kwaliteitseisen voor drinkwater te voldoen.
Vis eten
Naast de risicogrenzen voor ecologie en drinkwater, is er ook een risicogrens nodig voor oppervlaktewater om vis uit dat water te kunnen eten. Daarvoor moeten we weten hoeveel bromaat vissen binnen krijgen via het oppervlaktewater waarin ze leven, maar hierover zijn geen gegevens. Het is echter niet aannemelijk dat mensen indirect via vis meer bromaat zouden binnenkrijgen dan rechtstreeks via drinkwater. Als het oppervlaktewater veilig is om drinkwater van te maken, kan er ook vis uit dat water gegeten worden, zonder dat dit leidt tot nadelige gezondheidseffecten.
Bromaat
Bromaat kan ontstaan als rioolwater waar bromide in zit, wordt gezuiverd met behulp van ozon. Ozon zorgt ervoor dat resten van geneesmiddelen en andere chemische stoffen worden afgebroken zodat ze niet in het oppervlaktewater terechtkomen. Bromide komt van nature voor in oppervlaktewater en grondwater en kan ook in rioolwater zitten. Als het met ozon reageert, ontstaat bromaat.
Risicogrenzen
Risicogrenzen geven aan welke concentratie in het water veilig is voor planten en dieren die in het water leven en voor mensen die het water gebruiken. Met behulp van de risicogrenzen kan het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat (IenW (Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat
)) een besluit nemen over waterkwaliteitsnormen voor bromaat.