De gemiddelde stralingsdosis per inwoner als gevolg van medische diagnostiek neemt sinds 2002 met circa 6 procent per jaar toe. In 2007 was de gemiddelde dosis per inwoner 0,7 millisievert.

Dit blijkt uit jaarlijkse inventarisaties van het aantal diagnostische verrichtingen waarbij gebruik wordt gemaakt van straling. Deze informatie is gecombineerd met gegevens over de dosis per verrichting. De oorzaak van de toename is vooral het sterk stijgende aantal CT-onderzoeken, en daarmee de gemiddelde stralingsdosis per inwoner door dit type onderzoek.

Deze en andere nieuwe informatie gebaseerd op gegevens tot en met 2007 zijn te vinden in het Informatiesysteem Medische Stralingstoepassingen (IMS Informatiesysteem Medische Stralingstoepassingen (Informatiesysteem Medische Stralingstoepassingen)) van het RIVM. Het RIVM verzamelt en analyseert deze gegevens in opdracht van het Ministerie van VWS Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport). Straling die bij diagnostisch onderzoek wordt toegepast, brengt een licht verhoogde kans op kanker met zich mee. Deze kans wordt groter, naarmate de dosis hoger is. De informatie die via het IMS wordt verstrekt, moet ertoe bijdragen dat er bij medische diagnostiek bewuste keuzes gemaakt worden, waarbij voor- en nadelen goed zijn afgewogen.

Diagnostische toepassingen van straling worden onderverdeeld in vier categorieën. Samen waren deze in 2007 verantwoordelijk voor een gemiddelde stralingsdosis per inwoner van 0,70 mSv millisievert (millisievert). CT-onderzoek leverde gemiddeld 0,32 mSv, overige röntgenonderzoeken in ziekenhuizen 0,29 mSv, nucleaire geneeskunde 0,08 mSv en röntgenonderzoeken buiten het ziekenhuis (bijvoorbeeld bij tandartsen) 0,01 mSv. Medische stralingstoepassingen leveren van alle niet-natuurlijke bronnen van straling de grootste bijdrage aan de gemiddelde stralingsdosis.