Uit RIVM-onderzoek blijkt dat de hoeveelheid radioactieve stoffen in staalslakken bij Spijk heel laag is en ver onder de norm ligt. De straling van de staalslakken is zelfs minder dan van de natuurlijke bodem. De radioactieve stoffen in de staalslakken zijn geen risico voor de gezondheid.
Staalslakken bij Spijk
Op een terrein langs de snelweg A15 nabij Spijk is 600.000 tot 700.000 ton staalslakken gestort, verdeeld over vijf velden. Dit is gedaan voor de aanleg van een geluidswal langs een golfbaan die wordt uitgebreid. Het RIVM heeft in opdracht van de ANVS gemeten hoeveel radioactieve stoffen in de staalslakken bij Spijk zitten. Als vergelijking is ook het niveau van de natuurlijke straling in het gebied naast de staalslakken gemeten.
Natuurlijke radioactiviteit in staalslakken
Staal wordt gemaakt uit ijzererts, waar van nature een klein beetje radioactief materiaal in zit. Deze natuurlijke radioactiviteit komt bij de productie van staal terecht in een bijproduct: de staalslakken. Staalslakken kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt als vulling van geluidswallen of als ondergrond van een weg. Staalslakken bevatten naast radioactieve stoffen vaak ook chemische stoffen en zware metalen. In dit onderzoek is alleen gekeken naar risico’s van radioactiviteit, en niet van andere bestanddelen.
Straling in Nederland
Bedoeld en onbedoeld komen we iedere dag in aanraking met radioactiviteit en straling. Voor het grootste deel is dit blootstelling aan natuurlijke stralingsbronnen die hun oorsprong hebben in de bodem en de kosmos. Voor een ander deel gaat het om blootstelling aan kunstmatige, door de mens gemaakte bronnen van straling. Denk daarbij aan röntgentoestellen of CT-scanners, die in ziekenhuizen worden gebruikt voor medisch onderzoek. Voor een heel klein deel krijgen we te maken met straling uit de industrie of van consumentenproducten die kleine hoeveelheden radioactiviteit bevatten. In Nederland worden we gemiddeld aan weinig straling blootgesteld, in vergelijking met andere Europese landen.