Het eerste overzicht bespreekt methoden om de risico’s van blootstelling aan PFAS Per- en polyfluoralkylstoffen (Per- en polyfluoralkylstoffen ) via voedsel en drinkwater in kaart te brengen. Daarbij is gekeken of PFAS in mengsels elkaar kunnen beïnvloeden, bijvoorbeeld door elkaars werking te versterken of juist te verzwakken. Uit wetenschappelijke literatuur blijkt dat PFAS vaak op een vergelijkbare manier in het lichaam werken. Dat maakt het mogelijk om bij de beoordeling uit te gaan van dosis-additie: de hoeveelheden van verschillende stoffen kunnen dan bij elkaar worden opgeteld. 

In het tweede overzicht worden manieren beschreven om gezondheidskundige grenswaarden vast te stellen voor zowel afzonderlijke PFAS als mengsels daarvan. Daarbij gaat het onder meer om het herkennen van schadelijke effecten, het vaststellen van de hoeveelheid waarbij die optreden, en het toepassen van beoordelingsfactoren. Voor mengsels komen daar extra stappen bij, zoals het indelen van PFAS in groepen met vergelijkbare effecten op de gezondheid.

Het RIVM is door de WHO World Health Organization (World Health Organization ) gevraagd om advies te geven welke methode voor PFAS het beste is. Een definitief advies is niet mogelijk op dit moment. Wel geeft het RIVM enkele voorkeuren aan. Zo heeft het RIVM de voorkeur voor een zogeheten component-gebaseerde aanpak. Daarbij wordt uitgegaan van de informatie over de afzonderlijke stoffen in een mengsel , in plaats van het mengsel als geheel. Dit is relevant omdat PFAS in veel verschillende combinaties kunnen voorkomen.

De WHO gebruikt deze informatie om in een volgende fase keuzes te maken voor de uiteindelijke risicobeoordeling van PFAS-mengsels in voedsel en drinkwater.