Imidacloprid is een insecticide dat op grote schaal wordt gebruikt in de landbouw. Ook in en om het huis wordt het middel gebruikt, bijvoorbeeld in mierenlokdoosjes en vlooiendruppels. Recent onderzoek toont aan dat vooral eendagsvliegen (haften) zeer gevoelig zijn voor imidacloprid. Deze insecten leggen eitjes in oppervlaktewater.

Probleemstof

Imidacloprid wordt veel aangetroffen in oppervlaktewater en staat in Nederland hoog in de top-10 van normoverschrijdende stoffen. Sinds de huidige normen voor imidacloprid in oppervlaktewater in 2008 zijn vastgesteld, zijn er veel nieuwe studies gepubliceerd naar de effecten van imidacloprid op organismen in water. Het RIVM heeft daarom de beschikbare gegevens geëvalueerd en concludeert dat de norm voor lange-termijn blootstelling moet worden verlaagd van 67 naar 8,3 nanogram per liter oppervlaktewater. De norm voor kortdurende piekblootstelling van 0,2 microgram per liter blijft hetzelfde.

De groep stoffen waartoe imidacloprid behoort (neonicotinoïden) staat volop in de belangstelling vanwege een mogelijke relatie met bijensterfte. Om die reden heeft de Europese Commissie eind vorig jaar besloten om het gebruik van imidacloprid in de teelt van een groot aantal gewassen te beperken.

Lagere concentraties zijn haalbaar

In januari 2014 heeft het College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden (Ctgb Board for the Authorisation of Plant Protection Products and Biocides (Board for the Authorisation of Plant Protection Products and Biocides)) extra beperkingen opgelegd aan het gebruik van imidacloprid. Het afvalwater uit kassen moet worden gezuiverd en bij de bespuiting van gewassen in het veld moet worden voorkomen dat het insecticide overwaait naar het nabij gelegen water. Door deze maatregelen komt er minder imidacloprid in het oppervlaktewater terecht, wat de kans vergroot dat aan de nieuwe norm kan worden voldaan.