Beschrijving

Het grootste deel van de 75-plussers geeft aan dat hun huidige woning geschikt is en past bij hun huidige leven. Een klein deel ervaart dat hun woning niet of slechts deels bij hun huidige leven past. Het landelijk initiatief Mijnkwaliteitvanleven.nl verzamelt verhalen en ervaringen van mensen met een chronische aandoening of beperking, ouderen en mantelzorgers over hun dagelijks leven. Marry (87) vertelt het volgende over haar woning:

“Hier in de flat is het gezellig. In dit appartement schijnt het zonnetje de hele dag. Het balkonnetje met de plantjes vind ik leuk en naast me is het rustig. Ik heb de ruimte hier en het is dicht bij het dorp. Er komen steeds meer bekenden om me heen wonen. Allemaal van het dorp. Af en toe drinken we koffie met elkaar. Het is geen verplichting. We spreken af zoals het past.

Een keer in de 14 dagen is er hulp. De rest houd ik zelf bij. Het voelt hier hartstikke veilig. We hebben met elkaar afgesproken dat we ’s avonds de deur niet meer open doen tenzij we iemand verwachten. Pas was er controle van de brandtrap. Ik dacht: als er brand is laat ik me gewoon van het balkon in de bosjes rollen, haha. (…)”

Ook het verhaal van To (77) laat zien hoe zij de geschiktheid van haar woning bij haar huidige leven ervaart:

“Twintig jaar geleden verhuisde ik op aanraden van mijn kinderen naar een aanleunwoning. Het aangrenzende verzorgingshuis is inmiddels opgeheven, maar ik woon hier goed (…). Voordat ik naar dit appartement verhuisde, woonde ik in een huis met een tuin van 40 meter diep. Dat vond ik heerlijk: ik heb groene vingers en kon alles nog zelf bijhouden. “Dat gaat straks niet meer moeder,” zeiden de kinderen. Ze wilden graag dat ik dichtbij de zorg zou wonen (…). Toen er in 1999 nieuwe aanleunwoningen gebouwd werden, schreef ik me daarvoor in en was ik als eerste aan de beurt. Ik koos een appartement met uitzicht op de bomen, de straat waar ik als kind al liep en de school waarop ik destijds zat.

Sinds 2016 (…) is mijn appartement dus geen aanleunwoning meer. Mijn kinderen stelden voor dat ik zou verhuizen naar een ander dorp waar nog wel zorgvoorzieningen zijn, maar dat zag ik niet zitten. Ik ben in dit dorp geboren en getogen en kan hier alles doen wat ik wil. Dat moet ik daar nog maar zien.

Om de veertien dagen heb ik hulp in de huishouding. Ook dat was een wens van mijn kinderen, want ik poets graag – iedere dag een beetje. Voordat de hulp komt, neem ik zelf stof af in het keukentje, de wc en de slaapkamer. De vloer en de woonkamer laat ik aan haar over. Toen ik laatst in het ziekenhuis lag, zei ze: “Nu merk ik wel wat je nog zelf doet!” Ik kan eigenlijk nog alles, al voel ik wel dat ik sneller moe word. Maar wat wil je als je 95 bent?”

Aansluiting Programma Langer Thuis

Deze indicator is illustratief voor het belang van actielijn 3: Wonen.

Referenties

Mijnkwaliteitvanleven.nl. Je moet het leven van de vrolijke kant bekijken - Marry (87).
11-6-2019 (bewerkt).
Mijnkwaliteitvanleven.nl. Dankbaar voor het leven – To (95). 18-6-2019 (bewerkt).