De handschoenen werden in verschillende richtingen opgerekt en het openen en sluiten van de hand werd nagebootst. Ook werd er kunstmatig zweet aan de binnenkant van de handschoenen aangebracht, terwijl de buitenkant in contact werd gebracht met een oplossing van nanodeeltjes van zilver en goud (5 of 50 nm) in water. Vijf typen handschoenen werden getest: drie van nitril (met een gemiddelde dikte van 67, 73, of 117 micrometer), één van latex (gemiddelde dikte 123 micrometer) en één van neopreen (gemiddelde dikte 397 micrometer).

Onder de microscoop vertoonden alle handschoenen enige mate van slijtage aan het oppervlak, waardoor de nanodeeltjes op den duur kunnen doordringen. De nitrilhandschoenen met een dikte van 67 en 73 micrometer bleken nanodeeltjes door te laten na een test van 3 uur. De aanwezigheid van kunstmatig zweet aan de binnenkant van de handschoen en het nagebootste openen en sluiten van de hand versterkten dit effect.

Volgens IRSST is er meer onderzoek nodig naar de interactie van verschillende nanomaterialen met het materiaal van de handschoenen, en de invloed van eigenschappen van de nanodeeltjes zoals grootte, vorm en oppervlaktekenmerken daarbij. Ook zou, in samenwerking met fabrikanten van handschoenen, gezocht moeten worden naar optimale materialen voor handschoenen die goed beschermen tegen blootstelling aan nanodeeltjes.

RIVM/KIR kennis- en informatiepunt risico’s van nanotechnologie (kennis- en informatiepunt risico’s van nanotechnologie)-overweging:
Nitrilhandschoenen behoren tot de meest gebruikte typen handschoenen in laboratoria en ziekenhuizen. Het is dus een belangrijk resultaat dat twee van de drie geteste nitrilhandschoenen onvoldoende bescherming bleken te bieden tegen het doordringen van goud- en zilvernanodeeltjes. Neopreenhandschoenen zijn dikker en daarom mogelijk minder geschikt voor werkzaamheden waarbij fijngevoelige handelingen moeten worden verricht. Latexhandschoenen brengen een risico op latexallergie met zich mee. Gezien de resultaten van deze studie is het aan te bevelen om, in afwachting van vervolgonderzoek, bij gebruik van nitrilhandschoenen (bijvoorbeeld bij het werken met nanomaterialen in laboratoria) alleen de dikkere typen (rond 117 micrometer of dikker) te gebruiken.

Deze studie geeft naast deze waardevolle resultaten, vooral aanwijzingen voor nader onderzoek. Er werden in deze studie, naast goud- en zilver- ook nanodeeltjes van silica en cellulose getest, maar op basis van die resultaten konden geen conclusies getrokken worden over de mate van bescherming tegen deze deeltjes. Ook waren de nanodeeltjes opgelost in water, wat in de praktijksituatie lang niet altijd het geval zal zijn. Het is zeer waarschijnlijk dat het type oplosmiddel van invloed is op de kans op doordringen van de nanodeeltjes door de handschoenen. Vervolgtesten met een uitgebreider spectrum aan nanodeeltjes in verschillende soorten oplosmiddelen zijn dus aan te bevelen.