Het veld van nanovoeding is steeds in beweging en vernieuwend. Hierdoor wordt de aanwezigheid van nanomaterialen en mogelijke gezondheidsrisico’s niet altijd even goed herkend. Het RIVM heeft daarom een aanpak gemaakt om ontwikkelingen op dit gebied te screenen. Dit leidt tot een score voor mogelijke gezondheidsrisico’s. Die score helpt te bepalen welke ontwikkelingen meer aandacht nodig hebben. En uiteindelijk om tot veiliger gebruik van deze materialen in voeding te komen. Dit helpt om ontwikkelingen in vernieuwing beter op wet- en regelgeving van nu aan te laten sluiten.
Nanotechnologie maakt het mogelijk om bijvoorbeeld nano-ijzer aan voeding toe te voegen, om bloedarmoede beter tegen te gaan. Of nano-verpakkingsmethoden te ontwikkelen om producten nog langer houdbaar te maken. Maar het is soms lastig om het veilig gebruik van nanomaterialen voor voeding te beoordelen. Bijvoorbeeld als het ontbreekt aan wet- en regelgeving en hulpmiddelen.
De nieuwe methode geeft een score die helpt om mogelijke gezondheidsrisico’s in te schatten. Er wordt gekeken of de wet- en regelgeving van nu voldoende is. Kan het de veiligheid van dit gebruik beschermen? Dit helpt bepalen of er vervolgacties nodig zijn. Bijvoorbeeld om de regels aan te passen of strenger te controleren op de regels van nu. Ook kan er reden zijn voor verder onderzoek. De methode kan helpen om risico’s zo veel mogelijk te voorkomen. En dit al vroeg tijdens de ontwikkeling van een product.
Het RIVM heeft met de methode zes ontwikkelingen verder uitgewerkt:
- blootstelling aan nanoplastic deeltjes via voedsel en drinkwater,
- toevoeging van ijzer in nanovorm aan voedingsmiddelen,
- gebruik van nano-zilver tegen bacteriën,
- nano-verpakkingsmethoden voor voedsel,
- nano-hydroxyapatiet deeltjes in zuigelingenvoeding, en
- mogelijke gevolgen op de gezondheid door blootstelling aan meerdere soorten slecht oplosbare deeltjes op hetzelfde moment.
De methode houdt speciaal rekening met mogelijke risico’s voor de gezondheid van nanomaterialen in voeding. Dit helpt om de ontwikkelingen op het gebied van nanomaterialen in voeding beter te kunnen beoordelen. De eerste stap in de methode is het verzamelen van geschikte informatie. Daarna beoordelen experts mogelijke risico’s van bijzondere eigenschappen, en kennen een score toe. Zo kunnen beoordelaars ontwikkelingen van nanomaterialen in voeding stap voor stap bekijken en vergelijken. Het RIVM heeft de methode ontwikkeld in opdracht van de NVWA (Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit).
Het rapport laat een eerste gebruik van de methode zien in zes ontwikkelingen. De adviezen voor vervolgacties voor deze zes ontwikkelingen zijn dus niet meer dan dat. Daarnaast geeft het RIVM adviezen voor mogelijk toekomstige ontwikkeling van de methode zelf.
Meer artikelen: Thema Voeding
- Health Canada en FSANZ: Titaniumdioxide (E 171) veilig voor gebruik in voedsel
- Veiligheid van nanocellulose in ons voedsel
- Waarom de risicobeoordeling van SAS (E 551) zo lastig is
- Voedseladditief E 171 (titaniumdioxide) wordt niet meer als veilig gezien
- Zilver nanodeeltjes in voedsel
- Welke ontwikkelingen van nanovoeding verdienen aandacht?
- Wat zijn de effecten van titaniumdioxide in voeding (E171)?
- Hoe schadelijk is (nano)silica in voedingsmiddelen?
- Frankrijk laat voedseladditief E171 (titaniumdioxide) niet meer toe
- Nieuwe methode voor genetisch modificatie van planten met koolstof nanobuisjes
- Veel discussie in Europa over titaniumdioxide in voeding (E171)
- Titaniumdioxide nanodeeltjes in lever en milt van de mens
- Vermelding nanomaterialen op etiketten nog niet op orde.
- Nieuwe EFSA-leidraad voor de risicobeoordeling van nanomaterialen
- Overzicht van gezondheidsrisico's synthetisch amorf silica als voedseladditief
- ‘Functional foods’: Nano-ijzer voor toevoeging aan levensmiddelen
Meer artikelen: Thema Consumentenproducten
- Europese Commissie grijpt naar laatste redmiddel om data over veiligheid van nanomaterialen in cosmetica te krijgen
- Zijn niet-medische mondkapjes met nanomaterialen veilig?
- Welke ontwikkelingen van nanovoeding verdienen aandacht?
- Nanomaterialen in cosmetica: welke zijn veilig?
- Onderzoek naar titaniumdioxide nanodeeltjes in hedendaagse lifestyleproducten
- Veiligere alternatieven voor uv-filters in zonnebrand gezocht
- Nanodeeltjes in Nederlands drinkwater heeft lage prioriteit
- Frankrijk laat voedseladditief E171 (titaniumdioxide) niet meer toe
- Nanodeeltjes van zinkoxide dringen niet door de huid na smeren van zonnebrandcrème
- Nanodeeltjes uit tatoeage-inkt aangetoond in lymfeklieren
- Vermelding nanomaterialen op etiketten nog niet op orde.
- Opname TiO2-nanodeeltjes afhankelijk van blootstellingsroute en stapeling in organen bevestigd
- Waarde van in-vitrotoxiciteitstesten bij vaststellen van genotoxiciteit van TiO2-nanodeeltjes
- Overzicht van gezondheidsrisico's synthetisch amorf silica als voedseladditief
- Zilvernanodeeltjes dringen niet door de huid heen
- Gebruik nanodeeltjes titaniumdioxide en zinkoxide in zonnebrandcreme lijkt vooralsnog veilig
- ECHA lanceert de online ‘European Union Observatory for Nanomaterials’
- Nieuw nanodeeltje als uv-filter in zonnebrandcrème?
- Overzicht Informatie nodig voor tijdige en veilige beoordeling van nano-ingrediënten in cosmetica