PFOA perfluoroctaanzuur (perfluoroctaanzuur ) is een door mensen gemaakte chemische stof, die van nature niet in het milieu voorkomt. De stof is gebruikt voor producten om oppervlakten te beschermen, zoals de behandeling van tapijten en kleding, coatings voor kartonnen verpakkingen en anti-aanbak lagen.

PFOA kan in het milieu terechtkomen bij de fabricage, het gebruik en vanuit afval van producten waar het in verwerkt is. Ook kan het in het milieu gevormd worden als afbraakproduct van andere fluor houdende chemicaliën.

De Europese Unie heeft geconcludeerd dat de stof de volgende eigenschappen heeft: het is bioaccumulerend (hoopt op in het lichaam), niet afbreekbaar in het milieu, reprotoxisch (heeft een effect op de voortplanting) en mogelijk kankerverwekkend. Daarnaast zijn effekten op de lever bekend.

De reden dat 'mogelijk kankerverwekkend' wordt gebruikt, is dat het bewijs hiervoor beperkt is. Dit geldt zowel voor het bewijs van studies met proefdieren als voor het bewijs uit epidemiologische studies. Epidemiologische gegevens suggereren een mogelijk verhoogd risico op met name nierkanker en testeskanker bij hogere blootstellingsniveaus.

Een risico voor de lever ontstaat wanneer de grens van veilige blootstelling aan PFOA wordt overschreden. Gegevens uit onderzoek op proefdieren (rat, muis en aap) wijzen erop dat blootstelling aan PFOA tot leververgroting (lever hypertrofie) kan leiden.

Nadelige effecten op de voortplanting, met name de ontwikkeling van de ongeboren vrucht, zijn in diverse muizenstudies bij hogere blootstelling gevonden.